Instrumenty finansowe w postaci obligacji są jednym ze źródeł finansowania działalności. Przed przystąpieniem do zagadnień związanych z ich wyceną, przyjrzyjmy się bliżej parametrom opisującym obligacje.

Wartością nominalną jest de facto kwota zaciągniętego przez emitenta obligacji zobowiązania względem obligatariusza. Cena emisyjna to cena sprzedaży obligacji.

Zależność między wartością nominalną obligacji a ceną emisyjną pozwala wyróżnić dwa rodzaje obligacji:

• Obligacje z dyskontem – w których wartość nominalna jest wyższa od ceny emisyjnej

• Obligacje z premią – w których wartość nominalna jest niższa od ceny emisyjnej.

Kursem rynkowym obligacji nazywamy cenę rynkową, która wyrażona jest w procencie wartości nominalnej.

Okresowe świadczenia pieniężne to tzw. kupony odsetkowe.

Rentowność nominalna, określa stosunek wartości kuponu odsetkowego do wartości nominalnej, natomiast  rentowność bieżąca – stosunek wartości kuponu odsetkowego do aktualnej ceny rynkowej obligacji.

Z kolei rentowność w okresie do wykupu, określana skrótem YTM (ang. Yield To Maturity, czyli cena do osiągnięcia dojrzałości) jest wewnętrzną stopą zwrotu (IRR) określoną na podstawie przyszłych strumieni przychodów.

Czystą i brudną cenę obligacji najlepiej porównać do wartości netto i brutto:

• cena czysta obligacji  jest bowiem cenę rynkowa obligacji bez skumulowanych odsetek, a więc taką ceną netto

• cena brudna obligacji z kolei jest ceną rynkową obligacji powiększoną o skumulowane odsetki – ceną brutto

Strona główna Wszystkie wpisy