Ujęcie zobowiązania z tytułu leasingu finansowego w sprawozdaniu finansowym następuje według wartości zdyskontowanej, czyli według skorygowanej ceny nabycia zobowiązania.

Skorygowana cena nabycia zobowiązania finansowego opiera się na efektywnej stopie procentowej, którą może być wewnętrzna stopa zwrotu (IRR) lub stopa rynkowa, jakiej używają leasingodawcy w harmonogramach.

Zdyskontowaną wartość zobowiązania można uzgodnić do aktualnych harmonogramów otrzymanych od leasingodawców, co jest chętnie wykorzystywane przez jednostki ze względu na łatwość. Alternatywą (charakteryzującą się zdecydowanie wyższym stopnień trudności) jest wycena zobowiązania w oparciu o wewnętrzną stopę zwrotu – IRR.

Bez względu na wybór metody wyceny, ważne jest, aby zachować jej ciągłość.

Leasingodawcy tworzą zazwyczaj harmonogramy w oparciu o stopę rynkową, która jest różna od IRR (przy czym największe rozbieżności między nimi pojawiają się „mniej- więcej” w połowie trwania okresu umowy). Oczywiście, na końcu umowy– bez względu na przyjęty sposób dyskontowania, zobowiązania zejdą się do wartości zerowej.

Strona główna Wszystkie wpisy