Międzynarodowe standardy rachunkowości: czym są kontrakty forward?
Kontrakty forward są przedstawicielami instrumentów finansowych z grupy pochodnych, a więc takich instrumentów, które zazwyczaj mają oznaczoną kwotę nominalną. Instrument pochodny nie wymaga jednak od posiadacza ani wystawcy zainwestowania lub przyjęcia tej kwoty w momencie zawarcia umowy. Cechą charakterystyczną instrumentów pochodnych jest fakt, że ich wartość zależy od wartości instrumentu bazowego.
Zgodnie z Międzynarodowym Standardem Rachunkowości nr 39 instrumenty pochodne można zdefiniować przy pomocy następujących cech:
- wartość instrumentu zmienia się wraz ze zmianą określonej stopy procentowej, ceny instrumentu finansowego, ceny towaru, kursu walutowego, indeksu ceny lub stóp, ratingu kredytowego lub też indeksu kredytowego, czy też innej zmiennej, przy założeniu, że w przypadku zmiennej niefinansowej, zmienna ta (instrument bazowy) nie jest specyficzną dla strony kontraktu,
- nie wymagają żadnej początkowej inwestycji netto, a jeśli wymagają takowej ? musi być ona mniejsza niż dla innych rodzajów kontraktów, dla których oczekuje się podobnych reakcji na zmiany czynników rynkowych,
- rozliczenie instrumentów następuje w przyszłości.
Forward (zaliczane do grypy symetrycznych) są kontraktami terminowymi, które występują poza obrotem giełdowym. Oznacza to, że jedną ze stron umowy jest przedsiębiorstwo, drugą natomiast ? z reguły bank. Umowa zawiera podstawowe dane, dotyczące ilości instrumentu podstawowego oraz terminu realizacji.
Forward jest umową niestandaryzowaną, czyli może być zawarty na dowolną ilość instrumentu bazowego oraz dowolny dzień rozliczenia. Bank podaje (kwotuje) cenę tego kontraktu, która to cena może ewentualnie podlegać negocjacji. Kontrakty forward są umowami, w których żadna ze stron nie jest zobowiązania do uiszczania jakiejkolwiek opłaty za zawarcie umowy. Rozliczenie kontraktu następuje dopiero w terminie realizacji.
Forward jest rodzajem umowy wiążącej, co oznacza, że obie strony zobowiązują się do kupna lub sprzedaży określonej wielkości nominalnej instrumentu podstawowego w przyszłości (w określonym momencie), po cenie ustalonej w dniu zawarcia umowy. W przeważającej ilości zawartych umów nie dochodzi do fizycznej dostawy przedmiotu umowy, a jest ona rozliczana w postaci pieniężnej. Stąd kontrakty te są klasyfikowane jako transakcje NDF ? non-delivery forward.
Rozliczenie takie jest iloczynem wartości nominalnej pomnożonej przez różnicę między ceną instrumentu bazowego wynikającą z umowy a jego ceną w momencie rozliczenia kontraktu:
Symetryczność forwardów przejawia się w profilach wypłat ? zysk jednej ze stron oznacza stratę dla drugiej strony kontraktu.
Ważnym aspektem w przypadku kontraktów forward jest zagadnienie kursu terminowego. Przy jego obliczaniu należy uwzględnić dwa czynniki:
- kurs spot, czyli kasowy ? kurs podawany przez bank na dzień waluty spot,
- różnicę oprocentowania między walutami, czyli punkty terminowe.
Kurs terminowy jest więc niczym innym jak stosunkiem jednej waluty do drugiej, wyrażonym przez iloraz iloczynu kursu wymiany na rynku gotówkowym i powiększonej o 1 stopy procentowej waluty pierwszej przez zwiększonej o tę samą wartość stopę procentową waluty drugiej.
Strona główna Wszystkie wpisy