W przypadku niewykorzystania przysługującego urlopu w całości lub w części z powodu rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy pracownikowi przysługuje ekwiwalent pieniężny. Jak prawidłowo rozliczyć oraz kiedy ująć w podatku dochodowym koszty wypłaconego pracownikowi ekwiwalentu?

Zasady obliczania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop zostały określone w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej.

Ekwiwalent za niewykorzystany przez pracownika urlop wypoczynkowy oblicza się, mnożąc ekwiwalent za 1 dzień urlopu przez liczbę dni tego urlopu.

Przypomnijmy, że wymiar urlopu wynosi 20 dni ? jeżeli pracownik jest zatrudniony krócej niż 10 lat lub 26 dni ? jeżeli pracownik jest zatrudniony co najmniej 10 lat.

Pracownik podejmujący pracę po raz pierwszy, w roku kalendarzowym, w którym podjął pracę, uzyskuje prawo do urlopu z upływem każdego miesiąca pracy, w wymiarze 1/12 wymiaru urlopu przysługującego mu po przepracowaniu roku. Prawo do kolejnych urlopów pracownik nabywa w każdym następnym roku kalendarzowym.

Do okresu pracy, od którego zależy wymiar urlopu, wlicza się z tytułu ukończenia:

• zasadniczej lub innej równorzędnej szkoły zawodowej ? przewidziany programem nauczania czas trwania nauki, nie więcej jednak niż 3 lata,

• średniej szkoły zawodowej ? przewidziany programem nauczania czas trwania nauki, nie więcej jednak niż 5 lat,

• średniej szkoły zawodowej dla absolwentów zasadniczych (równorzędnych) szkół zawodowych ? 5 lat,

• średniej szkoły ogólnokształcącej ? 4 lata,

• szkoły policealnej ? 6 lat,

• szkoły wyższej ? 8 lat,

przy czym powyższe okresy nie podlegają sumowaniu.

Ekwiwalent za 1 dzień urlopu oblicza się, dzieląc sumę miesięcznych wynagrodzeń, zgodną z zasadami:

• składniki wynagrodzenia określone w stawce miesięcznej w stałej wysokości uwzględnia się przy ustalaniu ekwiwalentu w wysokości należnej w miesiącu nabycia prawa do tego ekwiwalentu

• składniki wynagrodzenia przysługujące pracownikowi za okresy dłuższe niż 1 miesiąc (z wyjątkiem określonych w stawce miesięcznej w stałej wysokości) uzyskane przez pracownika w okresie 3 miesięcy poprzedzających miesiąc nabycia prawa do ekwiwalentu uwzględnia się przy ustalaniu tego ekwiwalentu w przeciętnej wysokości z ostatnich 3 miesięcy;

• składniki wynagrodzenia przysługujące pracownikowi za okresy dłuższe niż 1 miesiąc, wypłacone w okresie 12 miesięcy bezpośrednio poprzedzającym miesiąc nabycia prawa do tego ekwiwalentu, uwzględnia się przy ustalaniu ekwiwalentu w średniej wysokości z tego ekwiwalentu

przez współczynnik służący do ustalenia ekwiwalentu za 1 dzień urlopu, ustalony odrębnie w każdym roku kalendarzowym (od liczby dni w danym roku kalendarzowym odejmuje się łączną liczbę dni przypadających w tym roku na niedziele i święta oraz dodatkowe dni wolne od pracy).

Ekwiwalent za niewykorzystany urlop stanowi źródło przychodów, o którym mowa w przepisach PIT.

Ekwiwalent ten, jak i składki ZUS płacone przez pracodawcę, stanowią koszt uzyskania przychodu i pomniejszają podstawę opodatkowania CIT.

Strona główna Wszystkie wpisy