Jednym z najczęściej popełnianych błędów w sprawozdawczości finansowej jest bezkrytyczne przyjęcie założenia, że nie jest możliwe, aby aktywa uległy trwałej utracie wartości. Jednostki niejednokrotnie odstępują od analizy przesłanek, które mogłyby to potwierdzić, zapominając, że taka analiza musi być przecież dokonana przynajmniej raz w roku, co wynika z zasady rzetelnego i jasnego obrazu.

Ustawa o rachunkowości nie zawiera jednak szczegółowych informacji w zakresie utraty wartości środków trwałych, zatem analizując ten obszar rachunkowości powinniśmy posiłkować się zapisami KSR nr 4 ?Utrata wartości aktywów?.

W cyklu kolejnych kilku naszych wpisów postaramy się Wam przybliżyć istotę trwałej utraty wartości aktywów, podać wskazujące na nią przesłanki, a finalnie pokażemy Wam, jak rozliczyć utratę wartości i czym jest odwrócenie odpisu aktualizującego.

Zacznijmy zatem od początku, czyli od odpowiedzi, kiedy właściwie mamy do czynienia z utratą wartości. Otóż zachodzi ona wtedy, gdy istnieje duże prawdopodobieństwo, że kontrolowany przez jednostkę składnik aktywów nie przyniesie w przyszłości w znaczącej części lub w całości przewidywanych korzyści ekonomicznych.

Na pierwszy rzut oka definicja jest skomplikowana i relatywnie mało zrozumiała. KSR doprecyzowuje jednak powyższe zdanie o stwierdzone w toku procedury aktualizacji wyceny duże prawdopodobieństwo, że kontrolowany przez jednostkę składnik aktywów w znaczącej części lub w całości nie przyniesie przyszłych korzyści ekonomicznych netto odpowiadających przynajmniej jego wartości wynikającej z ksiąg rachunkowych na dzień wyceny bilansowej.

Tym razem pojawiają się już hasła znacznie nam bliższe. Wyjaśnienia wymaga jednak niewątpliwie zagadnienie przyszłych korzyści ekonomicznych netto, za które uznać należy prognozowane wpływy środków pieniężnych potencjalnie związane odpowiednio z danym składnikiem aktywów lub z grupą aktywów, pomniejszone o prognozowane wydatki środków pieniężnych warunkujące wypracowywanie przez ten składnik lub przez grupę aktywów prognozowanych wpływów środków pieniężnych. W praktyce korzyści netto bardzo często określane są one mianem prognozowanych przepływów pieniężnych netto.

Zaznaczyć należy mocno, iż pojęcie przyszłych korzyści ekonomicznych netto nie jest tożsame z hasłem przyszłych korzyści ekonomicznych, pod którym rozumieć należy tkwiący w danym składniku aktywów lub grupie aktywów wymierny potencjał przyczyniania się w jednostce posiadającej (kontrolującej) ten składnik, indywidualnie lub wspólnie z innymi składnikami aktywów, do:

• powstawania i zbywania produktów (wyrobów, usług) i towarów stanowiących przedmiot działalności operacyjnej jednostki oraz utrzymywania inwestycji, z których jednostka, na podstawie uzasadnionych przesłanek, może oczekiwać przyszłych wpływów środków pieniężnych, lub

• ograniczania przyszłych operacyjnych wydatków pieniężnych, lub

• zamiany aktualnej jego formy na przyszłe wpływy środków pieniężnych, także wtedy, gdy można przewidywać łańcuch kolejnych zamian jednej formy składnika aktywów na inne, jednak z perspektywą wpływu, w końcowym ogniwie, środków pieniężnych lub

• zmniejszania wydatków z tytułu przyszłej spłaty aktualnych lub przyszłych zobowiązań jednostki

Strona główna Wszystkie wpisy